Strona:Henryk Sienkiewicz - Legjony.djvu/18

 — Ty do Kajetana masz jakąś szczególną słabość, a ja ci powtarzam, że syn wart ojca, a ojciec syna.
 — Nie mam żadnej do nikogo słabości, ale i ty nie masz racji. Kajetan chuchrak i odludek, ale w Targowicy nie był.
 Marek zawahał się przez chwilę, poczem rzekł:
 — Dziś dzień zwierzeń, więc przyznam ci się, że po powrocie z Leżnicy, wyzwałem Kajetana na parol.
 — Zaco?
 Bo powziąłem podejrzenie, że to on jest przedmiotem uczuć Klarybelli.
 — A choćby tak było, czy to jego wina? Zwłaszcza, jeśli on się w niej kocha?
 — Trzeba być nato głazem, więc nienawidzę Kajetana, właśnie dlatego, że jej nie pokochał. Czy widziałeś większą tragedję?
 — Ja wogóle tragedji nie widziałem, wiem tylko, że takie rzeczy pan Bogusławski grywa w teatrze. Ale co ci Kajetan powiedział, gdyś go wyzwał?
 — Powiedział mi po francusku, żebym się poszedł przejść.
 — Ha, to już w takim razie, trzeba go było wytargać za harcap.
 — Nie mogłem tego zrobić, gdyż, domyśliwszy się o co mi chodzi, dodał wyraźniej: „Nie ja jestem twoim rywalem, ale papa“.
 — Więc szambelan chce się naprawdę żenić, co?
 — Nie mam najmniejszej wątpliwości, że tak jest. Stryj sprowadził nową karocę, a sam różuje