Strona:Henryk Sienkiewicz - Legjony.djvu/37

dział nic zbyt mądrego, więc, by nie zapędzić się dalej, rzekł:
 — U nas jeszcze do tego daleko...
 — A w czasie waszego „wielkiego sejmu“, czy to potomkowie znanych rodzin nie zapisywali się do stanu mieszczańskiego?
 — Nic i z tego nie pozostało...
 — Owszem, mieliśmy przykład na insurekcji. Pan Kościuszko poruszył chłopstwo, a lud w Warszawie chciał wolności, więc wieszał...
 Kajetan zmarszczył brwi i odpowiedział z goryczą:
 — Teraz w Warszawie rządzi Prusak, a po wsiach biją chłopów w skórę po staremu.
 — A cóżeś chciał? żeby ich uczono filozofji i odciągano od konfesjonałów?
 — My sami zapomnieliśmy o konfesjonałach...
 — Quod licet Jovi, non licet bovi. Ja nie miałem także gustu do konfesjonału, alem pościł wigilje... To się wszędzie zachowało... Zresztą, przed ślubem muszę zapewne pójść i do spowiedzi...
 Tu myśli szambelana wzięły widocznie obrót osobisty, gdyż powtórzył kilkakrotnie swe ulubione przysłowie, zażył, otrzepał żabot i począł mruczeć:
 — Spowiedź przedślubna... W Warszawie możnaby się jakoś sianem wykręcić, na wsi trudno!... Pani starościna okrutna dewotka, a choćbym na nią nie zważał, co zrobię, jeśli zażąda ode mnie tego moja bogini?... Ma foi! chyba odpowiem jej tak, jak stary Sainte-Aulaire księżnie du Maine...
 I podniósł oczy i brwi wgórę, jak czynią ludzie,