Jednakże nowa epoka w geografii, epoka umiejętnych badań i podróży odkrywczych przedsiebranych nie dla handlu, ale dla celów naukowych, rozpoczyna się dopiero w połowie XVII wieku i trwa ze zwiększającą się potęgą aż do naszych czasów. Mimo jednak, że tyle istotnie uczyniono już dla nauki, wiele jeszcze pozostaje do zrobienia. Cały np. świat antarktyczny, tj. ogromny obszar ziemi dotykający bieguna południowego, jest nam jeszcze absolutnie nieznany. Nieznanem i niezbadanem jeszcze dokładnie jest również, mimo podróży Livingstone’a i Stanleya, wnętrze Afryki. Prawidła meteorologiczne rządzące atmosferą ziemską, budowa i rozwój ziemi są nam dotychczas zaledwie powierzchownie znane. Geografia człowieka, jako antropologia i etnografia pojawiła się dopiero z końcem XVIII wieku. Nowy zaś system wiedzy i nauki geograficznej stworzyli dopiero tak genialni mężowie, jak Humboldt i Karol Ritter, od których datuje się też ostatni okres dziejów geograficznych. Wykład tych dziejów zajmuje właśnie książkę prof. Czernego. Poczyna od Egipcjan, Izraelitów i Fenicjan, którzy pierwsi odkryli szersze horyzonty świta i których zasługi zaćmione zostały dopiero przez świetny geniusz grecki.
Iliady Homera przekład Pawła Popiela, b. profesora b. Szkoły Głównej. Do nazwisk Przybylskiego, Staszica, Dmochowskiego, jako tłumaczy Homerowego arcydzieła, przybywa czwarte z kolei nazwisko, Pawła Popiela.
