Następnie znajdą czytelnicy wiadomości o czasie i kalendarzach, o roku i jego porach, wyłożone nadzwyczaj przystępnie a pouczająco. Dalsze części zajmuje nauka stopniowa o świecie, która zaczyna od Wisły i obejmuje przede wszystkiem geografię kraju naszego. Dokończenie tej części obejmuje naukę o całej ziemi i reszcie świata.
W Żywotach podane są biografie: Św. Macieja, Św. Kazimierza, Św. Cyryla i Metodego, Św. Wojciecha, Św. Stanisława, Św. Piotra, Pawła, Jolanty, Czesława, Jana z Dukli, Św. Kingi, Szymona z Lipnicy etc., tj. z małemi wyjątkami świętych rodem z kraju.
Ostatnia wreszcie część pt.: Świeże wspomnienia mówi o wystawie tkackiej w Warszawie, o głodzie na Szląsku, o wylewie Wisły pod Sandomierzem, o jubileuszu Kraszewskiego etc. Do tej części dodano także Wiązankę wieści przeważnie o zapisach i prawdziwie obywatelskich postępkach, — i część gospodarską, obejmującą wiadomości z zakresu rolnictwa i przemysłu.
Sam układ wskazuje, dla kogo kalendarz jest przeznaczony, treść zaś artykułów zaleca go do wysokiego stopnia. Nie potrzebujemy dodawać, że wszystko tam jest opowiedziane i pisane zrozumiale dla mniej wykształconych czytelników, a przy tem nadzwyczaj zajmująco. Nie ma morałów, któremi chciano zbywać lud, — są natomiast fakta przemawiające do ciekawości.
Ze wszystkich powyższych względów sądzimy, że kalendarz Promyka zasługuje na jak najobszerniejsze rozpowszechnienie.
Strona:Henryk Sienkiewicz - Publicystyka tom V.djvu/309
Ta strona została uwierzytelniona.