Strona:Henryk Sienkiewicz - Wiry 01.djvu/223

—   215   —

 — Pozwoli mama — mama jest wszystkiem.
 — Ależ przepraszam cię, dziecko...
 — Ale przepraszam mamę...
 I walka o całopalenie rozpoczęła się powtórnie na dobre — nie trwała jednak długo, gdyż naprzód doktór począł tak hałasować, że trudno się było dosłyszeć, a powtóre, pani Krzycka, której młody medyk pozwolił wstać i przenieść się na fotel, przysłała z wiadomością, że prosi panie do siebie. Po ich odejściu, doktór udał się do kancelaryi Krzyckiego, by opisać szczegółowo, gdzie i jak należy prowadzić kuracyę, rejent zaś zajął się w sieni swym fletem. Groński, Dołhański i Krzycki zostali przez chwilę sami.
 Wówczas Dołhański zwrócił się do Władysława:
 — Co to są Górki i Kwaśnobórz?
 — Włók około pięćdziesięciu, a jest jeszcze i Żabianka.
 — Tak słyszałem. — Grunta?
 — Prawie jak w Rzęślewie. W Żabiance bodaj lepsze.
 — Tak słyszałem. Stan majątków?
 — I zły i dobry. Zły, bo te panie nic nie