Strona:Henryk Sienkiewicz - Wiry 02.djvu/140

—   132   —

 — Dobry wieczór — rzekł mu — Wracam od twojej matki.
 A Krzycki zapytał wręcz, obcesowo:
 — Pan wie, kto jest panna Anney?
 — Wiem. Powiedziała mi pani Otocka.
 Nastała chwila milczenia.
 — Co pan na to?
 — To ja mógłbym się o to spytać.
 Krzycki siadł ciężko na krześle, pociągnął dłonią po czole i odrzekł z gorzką ironią:
 — Ach, ja mam czas. Dano mi tydzień czasu do namysłu.
 — To wcale nie zadużo — odpowiedział Groński, patrząc na niego badawczo.
 — Zapewne. Czy matka także już wie?
 — Tak jest. Powiedziała jej wszystko pani Otocka.
 I znów zapadło milczenie.
 — Mój kochany Władku — rzekł Groński — rozumiem, że cię to mogło wstrząsnąć i dlatego nie będę z tobą o tem mówił, póki się nie uspokoisz i nie odzyskasz równowagi. Musisz także poznać i rozważyć dobrze powody, dla których panna Anney powiedziała tylko pani Otockiej, kim jest, a do Jastrzębia przybyła pod nowem swem nazwiskiem, do którego ma zresztą wszel-