Ta strona została skorygowana.
– 95 –
z zachodniemi, pozwalały sobie w praktyce na tę swobodę, jaka na tle organizacyi zachodniej była niemożliwą.
Fig. 26.
Hełm, jako część herbu, uległ na dalszym Zachodzie ścisłym przepisom heraldycznym. Podyktowała je, jak wszystkie przepisy inne, logika, nakazująca posiłkowanie się w herbownictwie hełmami, używanemi istotnie w praktyce. Najdawniejszym ich typem, panującym jeszcze w chwili, kiedy hełmy z tarczami łączyć poczęto, były tak zw. hełmy garnczkowe. Takich właśnie hełmów, połączonych z tarczą w sposób logiczny, używać poczęto nietylko na zachodzie (fig. 22), lecz od 1301 roku i w Polsce (fig. 26)[1] tworząc nad niemi czuby klejnotowe. Emalie, dodatki i ozdoby samych heł-
- ↑ Herb Mikołaja z Bogoryi, wojewody krakowskiego, z r. 1334.
