Strona:Heraldyka (Kochanowski).djvu/111

– 105 –

czyli podszewkę (jako tkaniny). Zasada ta nie była jednak obowiązującą, podobnie jak i same labry.
 Do naleciałości heraldyki późniejszej należały nadto korony lub mitry, czapki (np. dożów) i kapelusze (kardynalskie, kurfirstowskie i t. p.) i ordery.
 Kilku słów wyjaśnienia potrzebują jedynie korony, jako najbardziej i najogólniej, a często niewłaściwie rozpowszechnione.
 Nowsza heraldyka niemiecka dzieli je na trzy zasadnicze kategorye: koron rangowych, kładzionych bezpośrednio na tarczy zamiast hełmu; koron (architektonicznych) służących jedynie do logicznego połączenia hełmu z jego heraldycznym czubem, czyli klejnotem, i — koron dekoracyjnych, wieńczących «przedmioty» herbowe, a więc: baszty, głowy ludzkie lub łby zwierzęce, o ile te wraz z koroną na niepodzielny «temat» się składają.
 Podział ten, dokonany ex post, wywołany został przez konieczność salwowania istotnego, a logicznego do-