Strona:Heraldyka (Kochanowski).djvu/13

Ta strona została skorygowana.
– 7 –

wowi heraldyki ulegały. Heraldyka właściwa była bowiem i jest po dziśdzień specyalną architektoniką i kolorystyką herbów, niezmienną w swej istocie, choć zawisłą w zakresie kształtowania części składowych godeł herbowych od stylu panującego w epoce historycznej.
Niektórzy badacze (H. Gourdon de Genouillac) przypuszczają, że początki heraldyki właściwej sięgają we Francyi schyłku IX wieku; wszystko jednak przemawia za tem, że powstała ona i rozwijała się na całym Zachodzie niemal równorzędnie, a nie wcześniej, niż w okresie od XI[1] a może nawet od XII do XV stulecia włącznie. W zależności od swego czasu, nosi też w najdawniejszej dobie ewolucyj swoich cechę romanizmu i

  1. Godło Rajmunda de Saint-Gilles, hrabiego Tuluzy (1047—1105), przedstawiające krzyż gwiaździsty na tarczy, jest wprawdzie jednym z najdawniejszych okazów właściwych, ale nie przechowało się w pierwowzorze. (Bordier & Charton: Histoire de France, I, 251).