Strona:Heraldyka (Kochanowski).djvu/67

– 61 –

kształtów, ale i pozycyj danych typów na tarczy. Zbyteczne w zastosowaniu do klasycznych figur heraldycznych, «attrybuty» towarzyszą wszystkim innym figuralnym i «przedmiotowym » motywom herbowym. Z wyjątkiem ciał niebieskich, których heraldyczne przedstawienie możliwe jest tylko w granicach kilku attrybutów, jak oto: caudé, couchant éclipsé, horizonté, naissant, rayonnant, będących logicznem powtórzeniem momentów dostrzegalnych w naturze, oraz, z wyjątkiem ciała ludzkiego, które, jako casqué, chevelé, enflammé, equipé, habillé, issaut, naturel i tortillé, odźwierciedlało typowe momenty życia rycerskiego, posiadały zarówno figury heraldyczne, a raczej każda ze składających je części zasadniczych, jak i każdy z «przedmiotów» herbowych, po kilkanaście, kilkadziesiąt, a nawet i po paręset «attrybutów» właściwych. Stosowanie się do «attrybutów» nie mogło, oczywiście, naruszać kardynalnych reguł heraldycznych.
 Pisząc o herbach «przedmiotowych»