Ta strona została skorygowana.
– 74 –
swego dostojeństwa, do których wówczas nikt zresztą nie rościł sobie prawa (fig. 20).
Fig. 20.
Rozmaitość gustów wywołała atoli jeszcze w XIII—XIV stuleciu, zwłaszcza wśród przedniejszego rycerstwa, obyczaj stwarzania czubów hełmowych z «przedmiotów» (fig. 21), a później i z «figur», piastowanych na tarczy.
Figura Nr. 21, wyobrażająca słynnego minnesingera, Waltera v. d. Vogelweide, jego herb i hełm według rysunku miniatury paryskiej z XIV wieku, jest charakterystyczną z dwóch względów: raz, jako jeden z najdawniejszych, a powtóre, jako jeden z klasycznych przykładów powstawania t. zw. tautologicznych (powtórzonych z tar-
