Strona:Herold Andre-Ferdinand - Życie Buddy.djvu/044

 I oto zawistni bogowie stworzyli człowieka obarczonego chorobami, stawiając go na drodze, którą przejeżdżał.
 Sidharta spostrzegł chorego i spytał woźnicy.
 — Cóż to za człowiek o wzdętym brzuchu, dyszący ciężko, obwisłych ramionach i bladej twarzy, który wyrzuca okrzyki rozpaczne, chwieje się na nogach, potrąca przechodniów i pada? Cóż to za człowiek, woźnico?
 A woźnica odparł:
 — Człowiek ten, o panie, został opanowany rozlicznemi chorobami, dawniej zaś był zdrów i silny!
 Książę rzucił choremu spojrzenie współczucia i spytał:
 — Zaliż los okrutny prześladuje tego tylko człowieka, czy może choroby zagrażają wszystkim stworzeniom ?
 — Ten sam los, o panie, spotkać może każdego! — odparł woźnica. — Choroby trapią świat cały.
 Słysząc tę ponurą prawdę, zadrżał książę, jak odblask księżyca w wodzie, i jął mówić z goryczą:
 — Jakto! Czyż patrząc na choroby, ludzie nie tracą całej wiary w siebie? Zaprawdę, czemże jest ich nauka? Żyjąc pod ustawiczną grozą śmieją się i radują jeszcze? Zawracaj, woźnico,