Strona:Herold Andre-Ferdinand - Życie Buddy.djvu/095

 Błogosławiony ten, który uniknął cierpień zmysłów. Błogosławiony ten, który już nie pożąda bytu.
 Siódmego tygodnia przebywał pod drzewem wiedzy.
 Pewnego dnia wracali tamtędy do domu na północy, bracia Trapusza i Ballika. Byli to kupcy, a za nimi jechało pięćset wozów. W pobliżu drzewa wozy stanęły i mimo krzyków, bicia i kłucia zwierząt pociągowych nie mogły ruszyć z miejsca. Koła zapadły po same osie, a obaj bracia przerazili się wielce. Ale ujrzeli przed sobą boga, który im dodał otuchy i rzekł:
 — Postąpcie kilka kroków, o kupcy, a ujrzycie tego, któremu macie złożyć hołd.
 Trapusza i Ballika zobaczyli Buddę. Twarz jego promieniała, oni zaś pytali siebie wzajem:
 — Jestże to bóg rzek? Jestże to bóg gór? Jestże to może sam Brahma?
 Przyjrzawszy się atoli odzieży jego, pomyśleli:
 — To jest, zdaje się, mnich pobożny. Pewnie potrzebuje jadła!
 Poszli do wozu z żywnością i dobyli ciasto, mąkę i miód, potem zaś ofiarowali to Błogosławionemu, mówiąc:
 — Weź to jadło, mężu święty, i bądź nam miłościw.