Strona:Herold Andre-Ferdinand - Życie Buddy.djvu/102

 — Nie miałem mistrza — odparł Błogosławiony. — Żadna istota ludzka nie jest do mnie podobną. Ja sam tylko posiadam mądrość i pokój niewzruszony,
 — Musisz być tedy mistrzem wielkim! — rzekł Upaka.
 — Tak, jam jest mistrz jedyny na świecie i nie posiadam równego sobie pośród ludzi, ni bogów.
 — Dokądże idziesz, panie? — spytał.
 — Do Benaresu idę — rzekł Błogosławiony — zapalić światłość, która ogarnie świat, przenikając nawet do oczu ślepców. W Benaresie uderzę w bęben, który zbudzi śpiących, a usłyszą go głusi nawet. Pójdę do Benaresu i tam zacznę uczyć prawa.
 Idąc dalej, dotarł do Gangesu, który właśnie wezbrał, jął tedy szukać przewoźnika. Ujrzawszy go, powiedział:
 — Przewieź mnie, bracie, na brzeg drugi.
 — Przewiozę cię, — odparł przewoźnik — jeśli mi zapłacisz, co się należy.
 — Nie mam czem płacić! — rzekł Błogosławiony.
 I tejże chwili, uniesiony w powietrze, stanął na przeciwległym brzegu.