do usunięcia cierpienia. Jest to droga święta, o ośmiu odnogach, a są to: czysta wiara, czysta wola, czyste słowo, czysty czyn, czyste życie, czyste pragnienie, czysta pamięć i czysta medytacja. Znacie teraz, o mnisi, prawdę świętą o cierpieniu, której nikt przede mną nie odkrył. Oczy moje otwarły się i poznałem przyczynę cierpienia. Trzeba, byście ją poznali, o mnisi, tak jak ja ją znam. Znacie też prawdę o usunięciu cierpienia i prawdę o drodze, wiodącej do tego, a i te obie prawdy odkryłem ja sam i nikt przede mną. Oczy moje otwarły się, a teraz trzeba, byście te prawdy poznali, jako ja je znam.
Uczniowie słuchali z zachwytem słów Błogosławionego, a on rzekł jeszcze:
— Wiedziałem, o mnisi, że jak długo nie poznam tych czterech prawd, nic zostanę Mężem Doskonałym, prawdziwym Buddą, ani w świecie Brahmy, ani bogów, ani w świecie Mary, ani pośród ludzi, ascetów, czy braminów. Od kiedy je znam jednak dokładnie, wiem, iż jestem w tych wszystkich światach Buddą najwyższym. Zostałem wyzwolony na zawsze i nie odrodzę się już nigdy.
Tak rzekł Błogosławiony, a uradowani mnisi klaskali w dłonie i sławili go.
Strona:Herold Andre-Ferdinand - Życie Buddy.djvu/107
Ta strona została przepisana.