Strona:Herold Andre-Ferdinand - Życie Buddy.djvu/120

 — Powiedz, o mieszkańcze Uruvilvy, co cię skłoniło do opuszczenia pustelni twojej? Przed kim wyznałeś słabość twoją? Mów, Kasyapo, jak porzuciłeś miejsce, gdzieś żył tak długo?
 Zrozumiał Kasyapa, czego chce Błogosławiony, i powiedział:
 — Wiem teraz, jak próżne były moje umartwienia i to czego nauczałem. Głosiłem słowa nieczyste i mam teraz odrazę do życia, jakie ongiś wiodłem.
 Rzekłszy to, padł do stop Błogosławionego i dodał:
 — Jestem twym uczniem pokornym i pragnę złożyć głowę u stóp twoich! Tyś Mistrz, ty rozkazuj! Ja zaś, jak przystało słudze, pełnił będę twą wolę.
 Siedm razy padł przed nim na ziemię, a tłum rozbrzmiał okrzykami podziwu.
 — O jakże potężnym jest ten, który odwiódł Kasyapę od błędu. Kasyapa, największy dotąd mistrz, kłania mu się. O jakże potężnym jest władca Kasyapy!
 Potem jął mówić Błogosławiony o czterech prawdach świętych, a gdy skończył, zbliżył się król Vimbasara i rzekł dobitnym głosem:
 — Wierzę w Buddę, wierzę w prawo, wierzę w gminę świętych.