Strona:Herold Andre-Ferdinand - Życie Buddy.djvu/153

 — Skąd masz te dzieci?
 — Dostałem je, panie w pustyni, pod górą. Ale nie są posłuszne i dlatego chcę je sprzedać.
 Zaniepokojony doradca spytał chłopca:
 — Czy rodzice wasi zmarli, żeście popadli oboje w niewolę?
 — Nie! — odrzekł Dżalin. — Rodzice żyją, ale ojciec dał nas temu braminowi.
 Doradca pobiegł do króla i jął wołać:
 — Panie! Syn twój, Visvantara darował dzieci swe, a wnuki twoje na niewolników pewnemu braminowi, ten zaś, niezadowolony z ich pracy, chodzi z miasta do miasta, chcąc je sprzedać.
 Król rozkazał przyprowadzić sobie bramina wraz z dziećmi i zapłakał gorzko, widząc taką niedolę członków rodu swego.
 Dżalin jął prosić:
 — Kup nas, o panie, gdyż żona bramina dokucza nam bardzo. Ale nie zabieraj nas siłą, gdyż ojciec uczynił wielką ofiarę i spodziewa się nagrody dla siebie i dla wszystkich stworzeń świata.
 — Ile chcesz za te dzieci? — spytał król bramina.
 — Tysiąc wołów! — odparł.
 — Dobrze! — rzekł król, potem zaś zwrócony do doradcy, dodał: — Ty, który będziesz odtąd