Strona:Herold Andre-Ferdinand - Życie Buddy.djvu/193

 Nie ukarał jej, ale pochyliwszy głowę, rzekł:
 — Nie ukarzę cię! Śpię, a ty czuwasz. Idź! Od tej chwili przestałaś być niewolnicą!
 Dziewczyna skłoniła mu się i powiedziała:
 — Jeśli pozwolisz, o panie, pójdę do parku Dżety i poproszę Buddy, by mnie nauczył łaskawie prawa swego.
 — Idź! — odparł.
 Poszła do parku Dżety, przysłuchała się naukom Błogosławionego i została jedną z najświętszych kobiet gminy.
 Jednocześnie z tą służebną słuchała słów Mistrza, Suprabha, córka wybitnego mieszkańca Sravasti. Była bardzo piękna, budziła miłość i wszyscy znakomitsi młodzieńcy starali się o jej rękę. Dumał nieraz ojciec komuby ją dać, wiedząc, że ci którym odmówi, staną się wrogami jego.
 Rozmyślał całemi nieraz godzinami, aż pewnego dnia spytała go Suprabha:
 — Czemuż jesteś tak zamyślony, ojcze?
 — Ach! — odparł. — Ty to właśnie, córko moja, jesteś przyczyną tych strapień. Wszyscy młodzieńcy w całem Sravasti chcą cię poślubić.
 — Lękasz się uczynić wyboru pośród zakochanych we mnie! — zawołała. — O, ci nie-