Strona:Herold Andre-Ferdinand - Życie Buddy.djvu/210

 Poszedł dalej, ale bramin podążył za nim, chcąc teraz słuchać nauk jego.
 Gdy weszli do miasta, tłumy podziwiały gromadkę tancerzy. Zwłaszcza córka ich kierownika zwracała uwagę pięknością i wdziękiem, a wszyscy nieposkromieni pałali żądzą jej miłości. Miała imię Kulavaja.
 Tańczyła, śledzona pożądliwemi spojrzeniami, a wiedząc dobrze, że budzi namiętności, wołała raz po raz:
 — Podziwiajcie mnie, panowie! Czyż która z mieszkanek Radżagrihy może się ze mną równać?
 — Tak! — rzekł bramin Bharadvaja. — Niczem jest piękność twoja w porównaniu z pięknością Mistrza!
 — Radabym zobaczyć tego pięknego Mistrza! — odparła Kulavaja. — Zaprowadźcież mnie do niego.
 — Otom jest! — rzekł Błogosławiony.
 Zbliżył się.
 Tancerka patrzyła nań długo i powiedziała wreszcie:
 — Jesteś piękny. Zatańczę dla ciebie.
 Jęła tańczyć, zwolna naprzód, owita mnóstwem zasłon, z pośród których widać ledwo było jej oblicze, jakby była królową gwiazd, pośród chmur