Strona:Hipolit Cegielski - Życie i zasługi doktora Karola Marcinkowskiego.djvu/32

razu tak wielka i rozległa, jak gdyby jéj wcale nie był przerywał.
 Od téj chwili rozpościera się obraz życia i działania Marcinkowskiego, w którym się maluje cały charakter i cała zasługa męża, jakiego w nim szanowali współcześni i jakim go po dziś dzień czcimy w pozostałych czynach i wdzięcznéj za nie pamięci. Skreślić ten obraz w trafnych rysach i właściwych kolorach, to zadanie niełatwe; uczyni mu się zadosyć, jeżeli, tak jak w portretach i popiersiach jego, uda się pochwycić i oddać rysy główne przypominające fizyonomią duszy i charakteru jego.
 Marcinkowski był człowiekiem charakteru, powołania i namaszczenia prawdziwie chrześciańskiego. Był poczciwym i przywiązanym synem swego narodu; był światłym i prawym obywatelem, rozumiejącym czas swój i płynące z niego obowiązki; był wreszcie najsumienniejszym wykonawcą tych obowiązków we wszystkich życia zadaniach i stósunkach. Ziarno czasu padło na grunt dobry i wydało owoce obfite, szlachetne i pożyteczne; a jest to znamię ludzi wyższych i jedną z największych zasług, kiedy ktoś czas swój, potrzeby jego i warunki zrozumie, potrafi sobie wyrobić z tego regułę życia i postępowania, wysnuć stąd wątek rzetelnych obowiązków i stać się wiernym obowiązków tych sługą. Jaki to był grunt, na który padło ziarno to czasowe, widzieliśmy to na wszystkich dotychczasowych ścieżkach żywota Marcinkowskiego. Poznaliśmy go utalentowanym i pilnym młodzieńcem, wzorowym w obyczajach i applikacyi, pełnym szlachetnych instynktów i popędów, zamiłowanym we wszystkiém co wyższe i szlachetniejsze. Poznaliśmy go mężem światłym, biegłym w zawodzie swoim i wysoko zawód ten pojmującym, oddanym obowiązkowi zawodu i życia, gotowym do wszelkiego poświęcenia dla narodu i ludzkości, pełnym