Strona:Hrabina Segur - Dobry mały djabełek.djvu/88

i z trudem powstrzymywała śmiech. Więc pani była sama? Sądziłam, że Karol jest tu z panią.
 Pani Makmisz.
 Wypędź go wypędź! Jest opętany... Sędzia miał rację mówiąc, że Karol ma coś wspólnego z czarownicami. Nie chcę, aby mnie dotykał!
 Wypędź go!
 Betty.
 Pani zarzuca to Karolowi niesłusznie, proszę pani. Niema tu jego i przecie poprzednio również nie było.
 Pani Makmisz.
 Jest tu! Jestem pewna tego, że tu jest! To czarownice go ukrywają... Poszukaj go i wypędź natychmiast!
 Betty.
 Mój Boże! Proszę pani, pani mnie straszy. Tu niema ani Karola, ani czarownic.
 Pani Makmisz.
 Owszem, owszem, tu jest! Ma djabła w spodniach! Dwa djabły!
 Betty.
 O, proszę pani, djabły nie mają przecie tak zepsutego gustu, aby mogli osiedlić się w podobnem miejscu, zwłaszcza o ile przyjąć pod uwagę, że spodnie biednego Karola są zupełnie stare i wynoszone.
 Pani Makmisz.
 Mówię ci, że widziałam djabły na własne oczy!
 Mają rogi i języki, które mi pokazywały.
 Betty.
 A więc dlatego panuje tu taki dziwny zapach?