W pożodze rewolucji, w krwawej przemocy terroru bolszewickiego zgasł i zamarł prawie zupełnie świetny humor rosyjski, mający w końcu dziewiętnastego i początkach dwudziestego wieku znakomitych, na miarę europejską przedstawicieli, jak: Czechow, Sałtykow-Szczedrin, Tichonow, Arkadjusz Awerczenko, A. Budiszczew, A. Izmajłow, Osip Dymow, Wł. Azow, Teffi, O. L. D’or i inni.
Przygnębieni nieszczęściami ojczyzny, na emigracji przycichli i zamilkli prawie zupełnie ci świetni humoryści i satyrycy, grupujący się niegdyś przeważnie przy wspaniałym tygodniku „Satirikon“, a miejsce ich w Rosji, pod ostrym nadzorem cenzury sowieckiej, zajęło nowe pokolenie humorystów, częściowo na ideologji bolszewickiej wychowanych, nie dorównywujące jednak poprzednikom swoim ani świetnością stylu, ani potęgą talentu.
Humor nowych twórców, to raczej satyra, zjadliwa nawet czasami satyra na przejawy bytu i organizacji Rosji sowieckiej, satyra jednak ostrożna,
Strona:Humor sowiecki.pdf/9
Ta strona została uwierzytelniona.
WSTĘP.
