Strona:Ignacy Baliński - Na śmierć Jana Matejki.pdf/6

Z ust księdza Skargi znów na cześć Twoją
 Słów wieszczych spłynie miód.
Przyjmą Cię męże, z któremi myślą
 Za ziemskich żyłeś dni,
Królowie polscy w złotych koronach
 Tak dobrze znani Ci.
I wzniesie Zygmunt August nad Tobą
 Unii Lubelskiej krzyż,
I Zygmunt Stary uderzyć każe
 W swojego dzwonu spiż.
Jan Trzeci z dumą pokręci wąsa,
 Jak gdy pod Wiedniem stał,
Witold miecz ujmie, jak pod Grünwaldem,
 Na wrogów pędząc w cwał.
Królowe nasze uśmiech Ci dadzą
 Ten — szczęsnych swoich lat
I Orleańska rzuci Dziewica
 Do stóp Twych lilii kwiat.
Przyjdą hetmani i wojownicy
 W kontuszach, w deliach pstrych,
W pancerzach lśniących, a sam Kościuszko
 Na czele stanie ich.
Stanie w kurzawie pól Racławickich
 Śród zbitych ludu mas,
A za nim szablic, konfederatek
 I kos błyszczących las.
I wstaną męże wielkiego serca,
 Wspaniałych, wzniosłych dum;
Marszałek sejmu i z nim radosny
 Trzeciego Maja tłum.
Rejtan do Twojej przyciśnie piersi
 Tę pierś szlachetną swą,
Stańczyk kraj szaty całować pocznie
 Z wdzięczności święta łzą.