„Bądźcie, chrześćjanie, ważniejszej przyrody, A nie, jak wiotkie na wiatr każdy pierze: Was nie opłóczą ladajakie wody. Toć macie stare i nowe Przymierze, Wodza[1], który wam prawo przypomina; To was wybawi i zguby ustrzeże. Gdy się zła żądza w sercu waszem wszczyna, Nie zwierzę w sobie czujcie, lecz człowieka: Niech was nie potka pośmiech Żydowina. Toć tylko jagnię, poniechawszy mleka Macierzy, głupie uskoczy w komysze, Gdzie się, igrając, nieszczęścia doczeka[2].“
