Strona:Ignacy Krasicki-Bajki i przypowieści.djvu/044

 Jak mógł uciekał....w tem orzeł z góry
 Straszny pazury
 Padł na jastrzębia....i gdy walczyli,
 Korzystając z dobrej chwili,
 Przecię tę miał pociechę,
 Iż się dostał pod strzechę.
 Nazajutrz gdy dzień nastał pogodny,
 Lekki, bo głodny,
 Postrzegł gołębia, a on się pasie.
 I to zda się,
 Pomyślał sobie, więc się z nim wita,
 Strawa obfita
 Potrzebna zdrowiu
 Na pogotowiu.
 Nie długo myśląc, jął się do jadła,
 Wtem sieć zapadła,
 I wraz z kolegą został w więzieniu.
 Gdy więc w srogiem utrapieniu
 Płakał stroskany,
 Postrzegł, iż tamten był uwiązany.
 Więc mu złorzeczył mądry po stracie,
 A on — nie krzycz bracie!
 Płacz tu i krzyk niepomoże.
 Jakeś wpadł, tak siedź nieboże.
 I mnie się to przydało.
 Lecz poweźmy myśl wspaniałą,
 Kto wie, czy wspólni
 Nie będziem wolni. —
 Jakoż tyle pracowali,
 Iż się z więzów wydostali,
 I każdy w swoją poleciał stronę.
 Bezendech kontent, iż miał ochronę,