Urodziłem się w Mierzanowie, w ziemi płockiej, dnia 1 grudnia 1867 roku, jako syn ziemianina Faustyna i Stefanii z Bojanowskich.
W Mierzanowie pozostawałem przez pierwszych kilka lat mojego życia, później przeniósł się ojciec do Klic, które odziedziczył po dziadku. W roku 1877 przenieśliśmy się do majątku Skierbieszów, w ziemi lubelskiej, który został zakupiony wraz z przyległymi do niego folwarkami, po sprzedaży Klic.
Ojciec mój brał czynny udział w powstaniu 1863 roku, jako dowódca oddziału partyzanckiego, pod pseudonimem Markiewicza. Pod Rydzewem, w ziemi płockiej, w walce zwycięskiej dla powstańców, zginał młodszy brat ojca Jan; był on adjutantem swego brata, o dziesięć lat od niego starszego.
Po upadku powstania, przebywał ojciec przez cały rok w Dreźnie. Gdy wrócił z emigracji, był kilka razy więziony pod groźbą rozstrzelania. Również dziadek mój Walenty brał udział w powstaniu 1831 r.
Charakter mój odznaczał się dużą wrażliwością psychiczną. Mocny mój temperament, z postępującym wiekiem, stawał się coraz bardziej opanowany. Naogół robiłem ważenie bardzo spokojnego chłopca i wybuchałem silnie tylko w chwili wielkiego podrażnienia. Granica ta, z dojrzewaniem, coraz bardziej się oddalała tak, że z czasem rzadko już dawałem upust stanom emocjonalnym.
Wychowywałam się w nadzwyczajnej swobodzie. Stąd zjawiło się u mnie bardzo wcześnie poczucia odpowiedzialności własnej; przyczyniło się do tego niewątpliwie wielkie zaufanie, jakim mnie rodzice darzyli. Już jako dziewięcioletni chłopiec, odbywałem sam dalsze podróże kolejowe, a miewałem jeszcze pod swoją opieką młodszego brata. Wyjątkowej
