sze stały się wzorem dla następnych. Wprowadzone w Księgach pochodzenia chrześcijańskiego wypadki z życia Jezusa i doktryny teologiczne urozmaicały naturalnie treść późniejszych. Ale i to urozmaicanie wyczerpało się i nastąpiło i w tych Księgach powtarzanie, jak w poprzednich. Dla tych powodów nie zatrzymuję się już ani na Księgach I-ej i II-ej, pochodzenia chrześcijańskiego, ani na §§ 3-im i 4-tym Księgi VIII-ej, będących bardziej hymnami, niż proroctwami, ani też na Księgach XI—XIV, pochodzenia żydowskiego.
Na ostatniem miejscu w Ordo legendi Sibyllina leży § I-szy Księgi III-ciej. Wydawca w XIX wieku tych Ksiąg i redaktor owego Ordo za autora tego paragrafu podaje autora Przedmowy i redaktora zarazem Ksiąg Sybilskich. W urywku tym, zawierającym 96 wierszy (1—96), jeszcze raz powtórzono to, co tylokrotnie powtarzano już we wszystkich Księgach, a powtórzono w czasach, gdy proroctwa Sybilskie z natury rzeczy interes swój żywotny były już straciły.
Istnienie w Rzymie aż do upadku państwu Rzymskiego kolegjum państwowego (duum, decem, quindecimviri Sacris faciundis), ustanowionego w celu utrzymywania, czytania i tłumaczenia Ksiąg Sybilskich, oraz innych proroctw (libri fatales), wciąż, jakeśmy to widzieli, zjawiających się, wpływało na powstawanie i nadawało powagę i znaczenie proroctwom sybilskim, zebranym w naszych czternastu księgach. Prawdopodobnie i one dostawały się pod klucz Quindecimvirów, chociaż spalenie się Ksiąg, zachowywanych w podziemiach świątyni Apollina, nigdy nic stanowczego w tej kwestji wyrzec nie pozwoli. Liczba naszych proroctw sybilskich i znaczenie im przypisywane ułatwiały urzędnikom państwowym ich wyławianie. Treść zaś ich samych i do nich duchem zbliżonych innych, przezorność rządu rzymskiego usprawiedliwia, czujność w wyławianiu tłumaczy.
Dobiegliśmy do końca w zadaniu. Poznaliśmy treść Ksiąg Sybilskich. Rozstać się wszelako z temi Księgami i przejść do innych z kolei apokryfów proroczych, a mianowicie do Apokalips, jeszcze
Strona:Ignacy Radliński - Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie.djvu/106
Ta strona została przepisana.