skich, którzy, pisząc w imieniu Sybilli, z konieczności świat grecki i rzymski zawsze musieli poniekąd uwzględniać. Nakoniec, Księgi Sybilskie doszły do nas w oryginale, gdy tymczasem większość Apokalips w przekładach, ponieważ oryginały ich zaginęły. Ta okoliczność wzmaga jescze te trudności, którychśmy doświadczali przy poznawaniu Ksiąg Sybilskich. Przekłady bowiem dokonywane wobec takich warunków, jakie towarzyszyły wogóle powstawaniu i rozpowszechnianiu się literatury apokryficznej, mogły odstępować od oryginału, a nadto zawrzeć dodatki, których oryginał nie posiadał wcale, przytem obce mu, a nawet sprzeczne pod względem treści.
Poznawać apokalipsy będziemy po kolei, w porządku wskazanym przez znaczenie ich w literaturze apokryficznej. Wskutek tego rozpoczynamy od Księgi Enocha.
Jak dla poznania Ksiąg, czyli proroctw Sybilskich, konieczną było rzeczą poznanie osoby czy też osób Sybillami zwanych; tak też dla poznania Księgi Enocha koniecznem jest poznanie osoby Enocha, jak ją przedstawiają rozmaite pomniki piśmienne z rozmaitych pochodzące czasów.
Zaczniemy od najdawniejszych.
W zbiorze zabytków starożytnego piśmiennictwa hebrajskiego czytamy: »I żył Adam (pierwszy człowiek przez Jahwę na ziemi »na wyobrażenie swoje« stworzony) sto i trzydzieści lat i spłodził syna na podobieństwo swoje i na wyobrażenie swoje i nazwał jego imię Set. I było dni Adamowych po spłodzeniu Seta ośm set lat... i umarł. A Set żył sto lat i pięć i spłodził Enosa. I żył Set po spłodzeniu Enosa ośm set lat i siedm lat... i umarł. A Enos żył dziewięćdziesiąt lat i spłodził Kenana. I żył Enos po spłodzeniu Kenana ośm set lat i piętnaście lat... i umarł. Kenan też żył siedmdzie-
