Strona:Ignacy Radliński - Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie.djvu/124

Ta strona została przepisana.

patrjarcha Lewi mówi: »Dom, który Bóg wybierze, zwać się będzie Jeruzalem, jak to zawiera Księga (βίβλος; liber) Enocha Sprawiedliwego«. W innem zaś miejscu: »Jednakże, dzieci, dowiedziałem się z pisma (ὰπὸ γραφἤς, ex scriptura) Enocha; że pod koniec niepobożnie działać poczniecie...«. I jeszcze w innym: »I dowiedziałem się w piśmie (ὲν βιβλίῳ, in libro) Enocha, że 70 tygodni błądzić będziecie...«. (Test. Levi, X, XIV, XVI). W Testamencie czwartym patrjarcha Juda twierdzi: »I czytałem w Księgach (ὲν βίβλίοις, in libris) Enocha Sprawiedliwego, jakie to zło pod koniec uczynicie...« (Test. Judae, XVIII). „W szóstym patrjarcha Zabulon oświadcza: »Z przyczyny tej w Księdze Prawa (ὲν γραφᾕ νόμου, in scripturis legis) Enocha napisano: Zwłóczącemu zastąpić brata swego (po jego śmierci żeniąc się z wdową po nim) należy ściągnąć obuwie i naplwać w twarz«. (Test. Zabulon, III). W siódmym, parjarcha Dan wzmiankuje: »Czytałem bowiem w Księdze (ὲν βιβλίῳ, in libro) Enocha Sprawiedliwego, że księciem waszym jest szatan...« (Test. Dan. V). W ósmym, patrjarcha Neftali: »Mówię to, dzieci moje, ponieważ czytałem w piśmie świętem (ὲν γραφᾕ ὰγίᾳ, in scriptura sancta) Enocha, że wy odstąpicie od Boga...« (Test Nephtalim, IV). Nakoniec we dwunastym, Benjamin wypowiada: »że czyny wasze nie będą dobre, dowiaduję się ze słów (ὰπὸ λόγων, a sermonibus) Enocha Sprawiedliwego...« (Test. Benjamin, IX).
Mowa tu więc o Księdze, czy też Księgach Enocha, które wskutek rozmaitości w treści noszą jeszcze nazwę Księgi Prawa, a dla swej powagi i znaczenia wogóle Pisma lub pisma świętego.
Ciekawą kwestję, w jaki sposób tak stara Księga, za jaką poczytywano Księgę Enocha, napisana przez siódmego człowieka na ziemi, mogła przetrwać przez tyle wieków i nawet kataklizmów kosmicznych, jak np. potop, o którym głoszą te same podania co i o Enochu, podejmuje znakomity pisarz chrześcijański, Quintus Septimus Florens Tertulianus (160—216). Niezależnie od kilku wzmianek o samym Enochu i kilku wyjątków z Księgi Enocha, to, co znajdujemy w traktacie tego autora De cultu feminarum (O strojach niewieścich), tę kwestję rozwiązuje. Rozwiązanie jej