bna. I wziąłem i wypiłem. A gdym ono wypił, serce moje męczyło się rozumem, a w piersiach moich rozrastała się mądrość, bo duch mój był w pamięci zachowań (spiritus meus conservabat memoriam). I otworzyły się usta moje, a więcej nie były zamknione. Najwyższy dał rozum pięciu mężom i pisali zachwycenia nocne, które były powiedziane, a których nie rozumieli. A w nocy jadali chleb, a jam mówił we dnie, a nie milczałem w nocy. A przez 40 dni napisane są 204 ksiąg. I stało się, gdy wypełnili 40 dni, mówił Najwyższy, rzekąc: Pierwsze, któreś napisał, wydaj na jawie, a niech czytają godni i niegodni. Ale te 70 późniejszych zachowasz, abyś je podał mądrym z ludu twego. Bo w tych jest źródło zrozumienia i zdrój mądrości i rzeka umiejętności. I takem uczynił« — kończy autor (XIV). Podział ów piśmiennictwa żydowskiego na dwie części, dla ogodnych i niegodnych« i dla »mądrych«, wykazuje istnienie współczesne nauki ezoterycznej i egzoterycznej. Czyżby to miała być Kabbała? Czy tylko mniej dostępne dla ogółu doktryny talmudystów? Trudno zawyrokować wobec braku dalszych w piśmiennictwie tem wskazówek, co do tego przedmiotu.
Dwa rozdziały, podane na początku Księgi Ezdrasza w łacińskim przekładzie (I— II), i dwa na jej końcu (XV—XVI) zawierają, jak głoszą napisy na nich — nad I: Ezdrasz, posłany od Pana, wielkie dobrodziejstwa boże, Żydom niewdzięcznym uczynione, na oczy wyrzuca; nad II: Bóżnicę pod figurą matki odwodzi od złości jej ku lepszemu żywotowi; nad XV: opowiada wiele ciężkości, które przyjść mają na świat; nad XVI: Straszne spustoszenie świata, które być ma na końcu. Treść ich przeto stanowi powtórzenie rzeczy znanych i niejednokrotnie powtarzanych.
Pomimo tych uzupełnień późniejszych, Księga Ezdrasza z trzech poznanych dotychczas Ksiąg apokryficznych proroczych, jest jednakże najbardziej jednolita. Przeróbka wymienianego Mesjasza na Syna Bożego, co nadaje jej pozór chrześcijański, dokonana przez chrześcijan, nie zmienia jej charakteru wyłącznie żydowskiego. Wszystkie, mające zajść przewroty polityczno-kosmiczne, stać się miały tylko przez Żydów i dla Żydów. Te jednakże cechy wy-
Strona:Ignacy Radliński - Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie.djvu/166
Ta strona została przepisana.