dne z nich większy niż na drugie położywszy nacisk, łączy je w jedną całość. To stanowi prawodawczą część tego utworu. Lecz ta część, jak i w Pięcioksięgu, jest wpleciona w opowiadanie, rozwinięta na tle dziejowem. Otóż większe dla nas ma znaczenie ta część dziejowa. Ona to właśnie uzupełnia i wyjaśnia pierwszą Księgę owego Pięcioksięgu, Genezis, na niej się przeto skupia główne zainteresowanie się wzbudzone tym utworem. Przekład samego tekstu lub jego streszczenie podaję według tłumaczenia niemieckiego, dokonanego, jak wiemy, przez A. Dillmanna z przekładu tej księgi na język etjopski[1].
Oto, co tam znajdujemy: »Roz. I. Działo się to w roku pierwszym po wyjściu dzieci Izraela z Egiptu... rozmawiał Bóg z Mojżeszem, zatem mu rzekł: wstąp do mnie na górę, żebym ci mógł wręczyć dwie tablice kamienne praw i wszystkie ustawy, którem napisał... Mojżesz wstąpił na górę Pana, a wspaniałość Pana przebywała na górze Synai... i zobaczył Mojżesz wspaniałość boską jako płonący ogień na górze Synai... I przebywał Mojżesz na górze 40 dni i 40 nocy, i Pan go uczył, co było i co będzie w przyszłości... I rzekł do anioła z przed swego oblicza: napisz dla Mojżesza, (co było) od pierwszego dnia stworzenia aż do czasu, kiedy moja świątynia wśród nich zbudowaną będzie... i każdy pozna, żem ja Bóg Izraela i ojciec wszystkich synów Jakóba i król na górze Sion od wieczności na wieczność. I Sion Jeruzalemu będzie świętym«. Anioł spełnia rozkaz Boga, zapisuje co się działo i jak się działo od początku świata, a to, co napisał i to co opowiedział, stanowi tekst naszej księgi. Wiemy już więc, skąd się wzięło to opowiadanie, na czyjej powadze polega jego prawdziwość. Czytamy dalej, w rozdziale II: »Pierwszego dnia stworzył On niebo, które jest w górze nad nami, i ziemię i wodę i wszystkich duchów, które mu służą, i aniołów z przed swego oblicza i aniołów sławienia i aniołów duchów ognia i aniołów duchów wiatrów i aniołów duchów
- ↑ Jahrbücher der Biblischen Wissenschaft, von H. Ewald; II—III Jahrbücher 1450—1851; 230—256, 1—96.
