Strona:Ignacy Radliński - Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie.djvu/185

B. Życie Adama i Ewy (Apokalipsa Mojżesza).

 Autor Małej Genezis uzupełnił Genezis (wielką), ale jeszcze nie całkowicie. Zwróciwszy uwagę przedewszystkiem na chronologję, zaniedbał strony anegdotycznej, co zwłaszcza się uwydatniało w życiu pierwszych ludzi; wyjaśnił pochodzenie aniołów, lecz zaniechał wyjaśnień, co do pochodzenia szatanów; chociaż ich wprowadził na scenarjum dziejowe w niebie i na ziemi i okazał ich akcyę, nie wytłumaczył wcale przyczyny ich stosunku tak wybitnego do ludzi. Pozostawało przeto jeszcze wiele dokonać na tem polu, jeszcze kilka zagadnień podjąć i je rozwiązać. Uczynił to autor »Życia Adama i Ewy«.
 Oto treść tego utworu. Podaję ją według wzmiankowanego powyżej wydania W. Meyera.
 Autor pomija stworzenie pierwszych ludzi i pobyt ich w raju i rozpoczyna: »Kiedy wygnani zostali z raju, zrobili sobie schronisko i w niem przebyli dni siedem, bolejąc i płacząc w wielkim smutku. Po siedmiu atoli dniach poczuli głód i szukali jadła, by pożyć je, ale nie znaleźli. Rzekła wtedy Ewa do Adama: panie mój, jeść chcę; idź i poszukaj, cobyśmy pożyć mogli. Może ujrzy nas i zlituje się nad nami Pan Bóg i weźmie nas do powrotu na miejsce, gdzieśmy przebywali poprzednio. I powstał Adam i chodził przez dni siedem po wszystkiej ziemi, a nie znalazł jadła, które mieli w raju«. Wtedy Ewa zażądała od Adama, by ją zabił, jako przyczynę wypędzenia z raju. Adam nawet o tem i mówić jej zabraniał. Zatem poszli szukać jadła oboje. A napróżno poszukując go przez dni dziewięć, musieli się nakoniec począć żywić tem, czem się żywią zwierzęta. To im myśl podało pokuty, w celu zmiękczenia gniewu bożego. I wymyślił Adam takową, i rzekł do Ewy; »Ja będę 40 dni pościł, a ty wstań i idź do rzeki, którą zowią Tygrys, a weźmij jeden kamień, a stój na nim w onej wodzie aż do gardła, a niechaj nie wychodzi z ust twoich mowa, albowiem nie jesteśmy godni prosić Pana... a bądź tam w onej wodzie przez dni trzydzieści siedem, a ja będę w wodzie Jordanu czterdzieści; może też Pan Bóg nad nami się zmiłuje...« I uczynili jako wyrzekł Adam.