ryzykowny sposób, przez zesłanie na tę ziemię syna swego jednorodzonego, na męki, na pohańbienie; co wszystko doprowadziło do przeklęcia i odwrócenia się ostatecznego od wybranego przez si ludu, do otoczenia swoją opieką nowych narodów, nakoniec ludów zamieszkałych w nieznanych dotychczas częściach świata. Tak więc fatum, ciążące nad bogami greckimi i rzymskimi, zawisło i nad hebrajskim Jehową.
Prawa logiki, właściwość umysłu ludzkiego, rządzą i płodami wyobraźni.
Wydawca Vita Adae et Evae, W. Meyer, to swoje wydanie uzupełnił w tekście trzema urywkami, wziętymi z Apokalipsy Mojżesza, zawierającymi opowiadania dodatkowe, oraz tylut — z innych rękopisów, zawierającymi równoległe, tylko bardziej rozwinięte, a nadto podał jeszcze tekst całkowity jeszcze innego, podług jeszcze innego rękopisu. Wskutek tego to jego wydanie nabrało szczególniejszego znaczenia i wartości[1].
Z tego utworu posiadamy tylko początkowych rozdziałów dwanaście (I-XII). Autor rozpoczyna rzecz swą, zgodnie z przytoczonym ustępem z Deuteronomium, od przemówień Mojżesza do Jozuego (w tekście: Jezusa). Umierający Mojżesz kreśli przyszłe dzieje narodu żydowskiego w postaci widzeń. Niczem się one wszakże, zarówno treścią jak i formą, nie różnią od dziejów, tylekrotnie przez tylu autorów nakreślonych. Są jednakże szczegóły,
- ↑ Vita Adae et Evae przełożone zostało w XVI stuleciu na język polski i wydane w Krakowie 1551 r. pod tytułem: Krzysztofa Pussmana Historyja bardzo cudna o stworzeniu nieba i ziemi. To tłumaczenie jest uzupełnione wieloma dodatkami. Ze znalezionych paru egzemplarzy tego wydania Dr. Zygmunt Celichowski zrobił nowe i pomieścił w Bibijotece Pisarzy Polskich, 1890 r. W związku z tem tłumaczeniem ścisłym pozostaje inny apokryf, znany pod tytułem: Postępek prawa czartowskiego przeciwko rodowi ludzkiemu, 1570, wydał dr. Artur Benis w r. 1892 r. również w tej Bibljotece.
