nizmu, zwanym Nowy Testament, w wydaniach apokryfów, np. w Auctarium Codicis apocryphi Fabriciani, fasc. I, 243—260, 1804 r. przez Andrzeja Bircha, a następnie w poprzednio przytoczonym: Apocalipses Apocryphae Tischendorfa, znajdujemy utwór, noszący tytuł: »Apokalipsa świętego apostoła i ewangelisty Jana Teologa« (70—94). Najwcześniejsza wzmianka o tym utworze sięga zaledwo IX wieku[1].
Jak poprzedniej treść błaha; same powtarzanie rzeczy znanych.
3. Piotrowi. Oprócz dwu Listów, które weszły do Zbioru zwanego Nowym Testamentem, i kilku innych utworów, wskutek swej treści należących do innych działów apokryfów judaistyczno-chrześcijańskich, przypisują Piotrowi jeszcze Apokalipsę.
Dzieje tego utworu są również długie, ważne i ciekawe, jak innych niektórych, powyżej już podanych.
Muratorianum zna już Apokalipsę Piotra i oto co o niej wyrokuje: »Apocalipses etiam Johannis et Petri tantum recipimus, quam quidam ex nostris legi in ecclesia nolunt« (71—73). Klemens Aleksandryjski zna również Apokalipsę Piotra, ceni i zaleca. W dziele swym »Hypotyposes«, zaginionym, ale z treści znanym przez Buzebjusza, mieści ją wśród wszystkich innych utworów pierwotnego chrystjanizmu (»Hist. Eccl.« VI, 14). W »Eclogae ex scriptis propheticis« trzy razy o niej wspomina i powołuje się na nią (§§ 41, 48, 49). Również Euzebjusz wspomina ją po dwakroć już od siebie (»H. E.« III, 3; 25) i Hieronim (»Viri ill.« I).
W »Liście ksiąg świętych« łacińskich, którą podaje Codex Claromontanus (D), tak zwanej »Stichometria«, czytamy, że »Revelatio Petri« zawiera CCLXX wierszy. W tejże Liście, greckiej, ułożonej przez patryarchę konstantynopolitańskiego Nikeforosa (zm. 828 r.), czytamy, że »Apokalipsa Piotra« ma wierszy 300.
- ↑ Fr. Lücke: Versuch einer vollständigen Einleitung in die Offenbarung des Johannes, 1852, § 17, »Die Apokryphische Apckalypse des Johannes«, 302—308. Autor podaje jej treść.
