ten Psałterz wśród apokryfów proroczych, wynika to z tego, że autorowie psalmów przypisywanych Salomonowi, odrywając oczy od bolącej teraźniejszości, skwapliwie, na wzór autorów Ksiąg Sybilli i Apokalips, ku przyszłości je zwracali i ową przyszłość tak samo jak i tamci przedstawiali.
Jest ich XVIII.
Zdaniem większości krytyków, były one napisane pierwotnie po hebrajsku, czy też po aramejsku. Tylko A. Hilgenfeld utrzymuje, że pierwotnym ich językiem był grecki, że zatem przechowany do naszych czasów tekst grecki nie jest przekładem, jak inni twierdzą, lecz oryginałem samym.
Poznajmy niektóre z nich.
Psalm drugi może dostarczyć pewnej wskazówki chronologicznej co do czasów, w których powstał. Oto on:
»Grzesznik zhardział w swej potędze. Podstąpił pod miasto z narzędziami, by rozbijać mury. A tyś mu nie stanął na przeszkodzie.
Narody obce wlazły na twój ołtarz, chodziły po nim pysznie; ich obuwie deptało twój przybytek.
Ponieważ synowie Izraela zbrudzili świątynię Pana; zmarnotrawili dary Boga w swej nieprawości.
Dlatego też wyrzekł on: Odrzućcie daleko odemnie te ofiary, nie mają one woni słodyczy, piękność chwały Pańskiej nie bije z nich.
Są oni (synowie Izraela) w proch starci przed Panem; ostatek ich dni jest zbeszczeszczony.
Synowie i córki będą wprowadzone do drugiej niewoli; na ich głowach spocznie klejmo, by wyróżnić ich od narodów.
Bóg postąpił z niemi według ich nieprawości; oddał ich bowiem w ręce silnych.
