Strona:Ignacy Radliński - Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie.djvu/224

 Nie dokonywają one tego z gorliwości (dla Ciebie), ale z pożądliwości swej duszy.
 Żeby one nie rozpościerały swego gniewu w grabieży, nie odwlekaj, Panie, zawiesić karę nad ich głowami.
 Niech zaznają pychy drakona spadłego na bezsławę.
 I ja nie czekałem, aż Bóg pokaże mi jego poniżenie. Otrzymał on (prawdopodobnie Rzym) ciosy w górach Egiptu i zniknie wkrótce z powierzchni ziemi.
 Trup jego, stawszy się łupem gnicia, będzie igraszką dla fal; pokryty hańbą, nie znajdzie nikogo, by go zagrzebał.
 Ponieważ Pan doprowadził go do nicości w bezwstydzie; zapomniał bowiem on, że jest człowiekiem, i nie myślał o swoim końcu.
 A twierdził: Ja będę Panem ziemi i morza; a nie wiedział, że Bóg wielki jest potężnym w swej sile.
 On jest królem na niebiosach; on sądzi królów i władców.
 On mię wskrzesi w sławie, a uspokoi hardych w zagubię wiecznej i hańbie, gdyż Go nie poznali.
 Teraz to, wielcy tej ziemi, spójrzcie na sąd Pański; On jest królem sprawiedliwym i wielkim, który sądzi pod niebem.
 Błogosławcie Boga, wy, którzy się lękacie Pana, i którzy wiecie, że miłosierdzie Pańskie rozprzestrzenia się nad temi, którzy się go boją w sądzie Jego.
 On bowiem rozróżnia między sprawiedliwym a grzesznikiem; on oddaje grzesznikom na czasy wieczne stosownie do ich dzieł.
 On bowiem uczuwa litość nad sprawiedliwym, baczy na poniżenie grzesznika, postępuje z grzesznikiem według tego, jak ten ze sprawiedliwym postępował.
 Ponieważ Pan jest pełen dobroci dla tych, którzy wzywają Go w cierpliwości, oby postąpił według swego miłosierdzia z temi, którzy stoją zawsze przed obliczem Jego.
 Niech będzie błogosławiony Pan na wieki wobec sług swych«.
 Więc, jak to mówiliśmy, rozpatrując księgi Sybilli i Apokalipsy, skoro Judea podpadła pod obce panowanie, najmniejsze niepowodzenie owego państwa, które władało Judeą, budziło nadzieję