Strona:Ignacy Radliński - Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie.djvu/44

Ta strona została przepisana.

przez którego z dwóch, do przechowywania Ksiąg Sybilskich, nosząc urzędową nazwę Duumviri sacris faciundis, mieli jeszcze za zadanie, oprócz samego przechowywania, w chwilach klęsk narodowych badania owych ksiąg, w celu znalezienia w nich środka zaradczego na doznawane klęski. Ta druga funkcja ich urzędowania dostarczyła im właśnie nazwy urzędowej. Sacra facere było owem badaniem. Badanie zaś podnosiło same księgi do wysokości jakiejś opatrzności, czuwającej nad narodem rzymskim, podnosiło do znaczenia skarbca narodowego, ztąd dla narodu rzymskiego spływała w każdem niebezpieczeństwie i trwodze rada, pomoc i ratunek.
To przechowywanie atoli przez urzędników państwowych Ksiąg Sybilskich, jako zbioru wróżb, tyczących się przyszłości państwa, właściwiej nazwaćby należało ukrywaniem przed ludem owych ksiąg tajemniczych. Badanie zaś samo było w rzeczywistości zapobieganiem trwożliwem, by sam lud ich nie począł badać, było zręcznem i umiejętnem podsuwaniem temuż ludowi w postaci otrzymanego rozkazu Sybilli urzędowego tłumaczenia danego zjawiska, czy też faktu, zamiast zezwolenia, by on sam dowolnie wyciągał różne wnioski z ciemnych i zawiłych proroctw, by on sam szukał w proroctwach sposobu zaradzenia złemu. Jakoż kara śmierci oczekiwała nieostrożnych, źle ukrywających księgi duumvirów.
Tenże sam Dyonizjusz, a również Valerius Maximus (Dictorum Factorumque Memorabilium Libri IX; I, 1, 13,) podają, że za panowania Tarkwinjusza, prawdopodobnie tegoż samego założyciela duumviratu, jeden z duumvirów, u V. Maximusa M. Tulljuszem nazwany, został w worek zaszyty i w morzu utopiony za to, że udzielił do przepisania Petronjuszowi Sabinowi księgi, sobie do przechowywania i strzeżenia powierzonej. Wymierzona kara spotykała tylko ojco-bójców.
Takie niedowierzanie proroctwom ze strony państwa było zupełnie usprawiedliwionem. Obawę ujawnienia losów przyszłych nakazywała ostrożność przezorna.
Państwa starożytne, co sama chronologia dostatecznie wykazuje, nie mogły powstawać i rozwijać się, jak to mniemają ludy