Strona:Ignacy Radliński - Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie.djvu/86

 »2—0. Następnie Księgę IV. Jest ona najstarsza z Ksiąg Sybilskich chrześcijańskich. Napisał ją Aleksandryjczyk, napoły Żyd, napoły chrześcijanin (semi-judaizans), prawdopodobnie terapeuta, w pierwszym wieku ery naszej, w czasach imperatora Tytusa, lub na początku czasów Domicjana, około 79 roku, lub następnych.
 »3—0. Prooeminum (Wstęp) do »Proroctw Sybilskich«, również pochodzenia chrześcjańskiego, także napisane w Aleksandrji w owym czasie, a być może, że i przez tego samego, który napisał Księgę IV, lub przez autora, z tejże szkoły pochodzącego.
 »4—0. Księgi VIII § 2, z poprzedniemi dwoma utworami (Księgę IV i Prooemium) związany duchem doktryny terapeutów.
 »5—0. Księgi III § 3, czyli część środkową księgi III, pomieszczoną wśród dwóch innych, zupełnie od niej różnych tak czasem, jak i treścią. Część ta nie pochodzi, jak tamte dwie (§§ 2 i 4), z czasów Ptolemeuszów, lecz rzymskich imperatorów, i również niema nic wspólnego z powstającym chrystjanizmem. Napisał ją Żyd, żyjący w czasach Antoninów, o ile to wnioskować się daje z księgi V, także w tych czasach, i jak się zdaje przez tego samego autora napisanej.
 »6—0. Księgę V, również, co sama nam wykazuje, pochodzącą z czasów Antoninów, zapewne nawet Antonina Piusa, napisał Żyd aleksandryjski, chociaż nie zupełnie nieobeznany z naszym piśmiennictwem, ponieważ w wielu miejscach ma na względzie Apokalipsę, z czego wnosić się daje, że autor był zbiegiem z naszego obozu katechumenów.
 »7—0. Księgi VIII § i, także tego pochodzenia, co dwa poprzednie utwory, i również w tych czasach, lubo nieco później, jednakże zapewne pod panowaniem Antonina Piusa, powstały.
 »8—0 i 9—0. Księgi VI i VII, nie o wiele lat od trzech poprzednich utworów młodsze, napisane za panowania Aleksandra Sewera, około 234 r. Nie napisał ich Żyd, lecz chrześcijanin, wszelako bardzo judaizujący (ultra modum judaizans), wskutek czego w wielu miejscach występuje on jako prawowierny wyznawca chrystjanizmu, w niektórych jako heretyk, a po większej części jako schyzmatyk.