Ira dare aut virtus patitur; nec tendere contra
Ille quidem hoc cupiens potis est per tela virosque:
Haud aliter retro dubius vestigia Turnus
Improperata refert, et mens exæstuat ira.
Æn: lib: IX. v. 792.
„Jak gdy tłum z pociskami lwa zewsząd obskoczy,
„Zmieszany, ale straszny, wzrok zaiadły toczy:
„Cofa się: gniew i męstwo, tył podać nie radzi,
„A przez męże i groty, choć chce, nie przesadzi:
„Tak też wątpliwy Turnus wtył kroki niespore
„Stawia, a serce srogą zaiadłością gore.
I groty nań rzucaią zewsząd śmiałe ręce,
I palne miecą głownie . . . .
Arystoteles i Pliniiusz piszą, że lew boi się ognia, co i późnieysi wędrownicy twierdzą, którzy Afrykę zwiedzili.
Jak zaś na chłopców mało dba osieł leniwy.
Gdy, na okryte kłosem dostanie się niwy.
Wielu krytyków poczytało to porównanie za nadto podłe: ale trzeba wiedzieć, że u Greków osieł nie był w pogardzie. Królowie na nim ieżdzili. Wymowna pochwała, którą mu daie Buffon, powinnaby go podnieść w oczach naszych.
Stawia stół, misę na nim, kładzie gospodyni
Miód mąkę i cebulę, co pragnienie czyni.
Do wina z Pramny séra koziego utarła.
