Dzieci, które mu ziemskie piękności powiły. 309
Już niebu ród Pryama od dawna niemiły.
Eneasz, będzie z chwałą rządził Troian ziemię,
I syny iego synów, i późne ich plemię.„[1]
Wspaniała Juno zdanie swoie tak ogłasza.
„Ty sam radź, królu morza, względem Eneasza,
Czy go zachować, iako cnotliwego męża,
Czy pozwolić, by zginął z Achilla oręża.
Mnie się w to nie przystoi mieszać, ni Palladzie.:
Uroczyście na bogów przysięgłyśmy radzie,
Że dłoń nasza nikogo z Troian nie ocali,
Gdy nawet miasto mściwy zwycięzca zapali,
Gdy goreć będą w ogniach domy, wieże, bramy;
I wtenczas dla nich żadnéy litości nie mamy.
To słowo usłyszawszy, wielki Neptun śpieszy,
Wśród świszczących oszczepów i walczącey rzeszy,
Gdzie Eneasz i boski Achilles bóy toczył.
Zaraz wzrok rycerzowi Greckiemu zamroczył.
Z Eneasza puklerza, iego ręką dzida
Wyięta, i złożona przy stopach Pelida.
Troianina dźwignąwszy, pchnął Neptun przychylny:
Od niego rycerz dostał taki impet silny,
Że lecąc, z mieysca bitwy, nad polem szerokiém,
Liczne roty i wozy iednym przebył skokiem,
I do ostatnich rzędów został zaniesiony,
Gdzie zbroie przywdziewały do boiu Cykony.
- ↑ Te wiersze Homera obalaią podanie, iakoby państwo Rzymskie i familia Cesarzów, miała początek od Eneasza. Dyonizy z Halikarnasu utrzymuie, iż, to się powinno rozumieć, że Eneasz będzie panował nad Troianami, których do Jtalii z sobą zaprowadzi. Ale Strabo, nie chcąc pochlebiać próżności Rzymian, tłumaczy ie w naynaturalnieyszém i naybliższém znaczeniu: to iest, że Eneasz po zniszczeniu rodu Pryama, panował w Troi, a potém jego potomkowie.
