Jeźdzcy stoią, zwycięztwa żądzą piersi dyszą,
Biią serca, nad końmi nachyleni wiszą.
Nonne vides cum præcipiti certamine campum
Corripuere, ruuntque effusi carcere currus:
Cum spes arrectæ juvenum, exsultantiaque haurit
Corda pavor pulsans: Illi instant verbere torto
Et proni dant lora: volat vi fervidus axis,
Jamque humiles, jamque elati sublime videntur
Æra per vacuum ferri atque assurgere in auras.
Nec mora, nec requies; at fulvae nimbus harenæ
Tollitur: humescunt spumis flatuque sequentum:
Tantus amor laudum, tantæ est victoria curæ.
Georg: Lib: III. v. 103.
„Nie widzisz, iak wypadli ze szranków na pole?
„Jak się wozy na wartkiém obracaią kole?
„Nadzieia wznosi serca, strach ie biie . . . pędzą,
„lch gęstych razów bystrym rumakom nie szczędzą:
„Schyleni leyc puszczaią: na gorącéy osi
„Leci wóz; iuż się zniża, iuż w górę podnosi,
„Zdaie się po powietrzu lekkiém biec poskokiem:
„Nie masz spoczynku, prochu okryci obłokiem:
„Barki, następuiących wilży dech spieniały;
„Taka żądza zwycięztwa, taka miłość chwały.
Tchnie koniom dzielność, bicza powrotem go cieszy.
Eustatius tłumaczy to mieysce, że Dyomed przez ostrożność miał drugi bicz, a więc tu tylko iest allegorya. Minerwa oznacza rostropność tego bohatyra.
