Strona:Iliada3.djvu/275

zbroi i rót Tessalskich, przykazuie, aby do murów Troi nie zbliżał się 50. do 102. obaczywszy pożar na okrętach Greckich, nagli do pośpiechu Patrokla 126. Sam obiega namioty, i zachęca Ftyotów do boiu 157. po odeyściu Patrokla, czyni Jowiszowi ofiarę, i prosi go, aby szczęścił orężowi Patrokla, i zdrowego nazad powrócił 237. XVIII. Widząc pierzchaiących Greków, obawia się o życie Patrokla 5. dowiedziawszy się o iego śmierci, rzewnie płacze i rozpacza 21. pytaiącéy się Tetydzie o przyczynę smutku, odpowiada 79. oświadcza iéy, że mimo przeciwnego wyroku będzie się potykał, stawia za przykład Herkulesa 98. pyta się Irydy, za czyim rozkazem do niego przybyła 183. Zbliża się do okopów Greckich, i samym krzykiem odpędza Troian 219. ięczy nad śmiercią Patrokla, każe iego zwłoki obmyć 329. XIX. Odbiera zbroię od Tetydy, obawia się o zepsucie ciała Patrokla 19. Zwołuie Greków na radę 37. iedna się z Agamemnonem 55. radzi mu, aby iak nayprędzéy uderzyć na Troian 141. nie chce brać darów, póki się nie pomści na Troianach 95. Przypisuie swóy gniew na Agamemnona Jowiszowi 265. nie chce brać pokarmu na prośbę wodzów 302. opłakuie zgon Patrokla 313. oburza się na Xanta swego konia przepowiadaiącego mu blizki zgon 419. XX. Niecierpliwie żąda spotkać sie z Hektorem 77. pędzi na Enesza 169. strofuie go, że śmie z nim walczyć, radzi mu ustąpić przed śmiercią 183. rzuca na Eneasza pocisk, lecz nadaremnie 276. dziwi się, że ma przed sobą ciśniony oszczep, a Eneasz zniknął 348. zapala Greków do boiu 358. zabiia Jfityona 387. urąga się z zabitego 394. Zabiia