Strona:Iliada3.djvu/311

 Erytyna Erithyni miasto w Azyi mnieyszéy koło Paflagonii, II. 870.
 Eskulap Æsculapius bożek medycyny, syn Apollina i Koronidy: czczony w Epidaurze, w postaci węża: oyciec Podalira i Machaona, II. 744.
 Estypil Estypylus Peończyk, zabity od Achillesa, XXI. 209.
 Eta Æthe klacz Menelaia, XXIII. 297.
 Eteokl Eteocles dawny król Tebański, syn Edypa i Jokasty: po śmierci oyca miał na przemiany z bratem swoim Polinikiem rządzić królestwem: lecz tego nie dotrzymał: Stąd była woyna, do któréy siedmiu wodzów Greckich wezwano, między niemi był Tydey i Kapanéy. Eteokl i Polinik poiedynkuiąc się z sobą, zginęli, IV. 387.
 Eteon Eteonus miasto w Beocyi, II. 503.
 Etolowie, Ætoli, mieszkańcy Etolii prowincyi Peloponezu, II. 645.
 Eton Æthon koń Hektora, VIII. 190.
 Etra Æthra sługa Heleny, III. 144. Inna była Etra matka Tezeusza wzięta w niewolą od Lacedemończyków prowadzących woynę z Ateńczykami, za porwanie Heleny przez Tezeusza. Plutarch.
 Etyckie góry, tak się nazywa łańcuch góry Oety w Tessalii, II. 756.
 Etyl Oethylum miasto w Peloponezie nad odnogą Messeńską, II. 591.
 Etyopy Æthiopes naród południowy w Afryce, I. 427.
 Eubea Euboea wyspa znaczna Archipelagu, dziś Negrepont, II. 541.
 Euchanor Euchanor syn Polida z Koryntu, zabity od Parysa, XIII. 663.