Strona:Iliada3.djvu/320

ze swoim małoletnim synkiem, 480. prosi bogów, aby iemu był podobny 494. żegna się z żoną 498. zagrzewa Parysa do męztwa, 531. VII. Wypadłszy z Troi, obala Eionera 11. zapalony od Helena do poiedynku, wstrzymuie od boiu Troian 53. wyzywa na poiedynek naymężnieyszego z Greków 66. odpowiada Aiaxowi na chlubne wynoszenie się z męztwa 237. uderza go w puklerz dzidą, i przebiia sześć skór, lecz ciała nie rani 252. powtórnie uderza nadaremnie 261. lekko raniony od Aiaxa pociskiem w szyię 265. uderza głazem w puklerz Aiaxa 270. sam od niego uderzony ogromnym kamieniem, powalił się na ziemię, lecz podniesiony od Apollina 276. gdy się brał do miecza, przerywaią woźni poiedynek 278. oddawszy pochwałę męztwu Aiaixa, radzi odłożyć spotkanie na potém, 291. daie Aiaxowi na znak szacunku pałasz z pochwami srebrnemi 308. powraca między Troiany 312. VIII. Widząc oddalaiącego się Dyomeda z bitwy, zarzuca mu boiaźń 167. pobudza Troian do męztwa 178. zachęca swe konie do biegu, 190. uderza głazem Teukra w piersi 338. pędzi Greków ku okopom i wielu zabiia 356. składa radę Troian nad Skamandrem 506. każe przygotować ucztę, mieć się na ostrożności, rozpalić ognie, rokuie im pewne zwycięztwo 512. 557. X. Zgromadziwszy w nocy rycerzów, zachęca aby który z nich szedł na zwiady do okopów Greckich 300. ofiaruiącemu się na to Dolonowi, przysięga dadź w nagrodę wóz Achillesa 376. XI. Prowadzi Troian do boiu 55. uprowadzony od Jowisza z placu bitwy 167. widząc rannego Agamemnona z bitwy uchodzącego, zapala swoich do męztwa 285. wpadłszy między Greki, zabiia