Strona:Iliada3.djvu/333

 Jtymoney Itymoneus dawny rycerz z Elidy, zabity od Nestora, XI. 674.
 Juno Juno, siostra i żona Jowisza naywyższa z bogiń, sprzyiaiąca Grekom. I. Zsyła Minerwę dla pohamowania w gniewie Achillesa 200. wypytuie się ciekawie Jowisza o rozmowę z Tetydą 538. wymawia się ze swéy ciekawości 550. II. mówi do Minerwy, aby powrót Greków wstrzymała 14. IV. Z gniewem dopomina się u Jowisza zniszczenia Troi 25. nalega aby zaszłą ugodę między Troianami i Grekami zerwał 50. V. widząc Marsa dowodzącego Hektorowi, mówi do Minerwy, aby go wstrzymała od boiu 719. obie udaią się do Jowisza będącego na Olimpie 762. Oskarża przed Jowiszem Marsa, iż mimo przyrzeczenia walczy przeciw Grekom 762. 768. wziąwszy postać Stentora, zapala do bitwy Greków 732, VIII. Gniewna na Jowisza za wspieranie Troian, pobudza przeciw niemu Neptuna, lecz nadaremnie 207. zagrzewa Agamemnona do męztwa 228. widząc uciśnionych Greków od Hektora, zachęca bogów do dania im wsparcia 365. zaprzągłszy konie, śpieszy im na pomoc z Minerwą 297. zwrócona od Jrydy 439. ulega rozkazowi Jowisza: strofowana od niego o nieposłuszeństwo, tłumaczy się, iż tylko radą chciała Greków wesprzeć 479. XIV. Stroi się dla podeyścia Jowisza 156. namawia bożka Snu do uczestnictwa zdrady 234, obiecuie mu nagrodę 264. podchodzi Jowisza 304. XV. Zaklina się, że nie namówiła Neptuna do dania pomocy Grekom 36. porzuciwszy Jdę, udaie się do Olimpu 77. opowiada Temidzie zaciętość Jowisza 94. dla zapalenia Marsa, donosi o śmierci Askalafa iego syna 105.