Strona:Iliada3.djvu/352

Ta strona została przepisana.

lesa nie potrafi nakłonić do dania pomocy, sam na czele Ftyotów stanął 656. do 804. XIV. Wychodzi dla przypatrzenia się bitwie: spotyka się z Agamemnonem: opowiada mu klęski Greków 12. 27. 51. XV. Widząc klęskę Greków, wzywa litości Jowisza 375. zagrzewa rycerzów do męztwa, 655. XXIII. Naucza Antylocha, iak ma kierować końmi w przegonie 308. Dziękuie Achillesowi za dar, opowiada dawne dzieła 626.
Neryt Neritus góra na wyspie Jtace, II. 638.
Neze Nesœa Nimfa morska, XVIII. 40.
Niezgoda Discordia bogini, którą Jowisz wygnał z nieba, iż ustawnie waśniła bogów miedzy sobą. Nie będąc zaproszona na wesele Peleia i Tetydy, z innemi bogami; zemściła się za to, rzuciwszy na stół złote iabłko z napisem: dla naypięknieyszéy: zaraz powstał spór o piękność między Junoną, Palladą i Wenerą. Parys od Jowisza obrany sędzią, przyznał piękność Wenerze, co było przyczyną zguby Troi. Niezgoda ma na głowie zamiast włosów węże: trzyma w jednéy ręce zapaloną pochodnią, w drugiéy puginał. IV. 442. XI Wyprawiona od Jowisza do okrętów Greckich 4. XX. Zapala do boiu Troian i Greków 31.
Nimfa Nympha nazwisko bogiń, córek Oceanu i ziemi, lub Nereusza i Dorydy: iedne nazywały się Nereidy i Naiady, i mieszkały w wodach: drugie zwały się Dryady i Hamadryady, i mieszkały po łąkach i gaiach, III. 132.
Niobe Niobe córka Tantala żona Amfiona, maiąc cztérnaście dzieci; przenosiła się nad Latonę: obraziwszy przez to boginią, utraciła razem siedem córek i siedmiu synów: przemieniona potem była w skałę, XXIV. 608.