Strona:Józef Łepkowski - Cerkwie i osady ruskie w obwodzie Sandeckim w Galicyi.djvu/12

 Tenże biskup Jakób Zadzik rozporządza r. 1638 nadaniem (d. d. Radłów), aby w Tyliczu zachowywali mieszczanie te same przepisy co do służby wojskowéj, jakie w Muszynie zachowują. Rusinów stósownie do przywileju lokacyjnego z miasta wydalać poleca. „Z strony puszczenia im cerkwie odkładamy to do zniesienia się z kapitułą naszą, a tymczasem niechaj odprawiają nabożeństwo w kościele katolickim.“

 Ks. biskup Jan Małachowski pisze roku 1682 do starosty muszyńskiego: „Bardzo iestem obligowany WMości Panu, że się ta komisya o cerkiew tylicką kiedyśkolwiek przecie skończyła, z którey pokazała się niewinność nasza, żeśmy nie dali okazyey do zburzenia tey cerkwie — zaczym niechay się teraz wstydzi ks. biskup przemyski (rit. graeci), że nas niesłusznie udał do św. Stolice — teraz odemnie tego potrzebuie, abym pozwolił tę cerkiew znowu wystawić w tymże mieyscu, albo monaster iaki etc.“

 To starcie się w dobrach muszyńskich dwóch rozdrażnionych na siebie żywiołów, zapaliło się w Tyliczu w pożar prawie całowiecznéj kłótni, która trwała między latami 1564—1682. Miecz biskupi głównie dotykał Disunitów.

 Kościół tylicki, drewniany, niczém się nie zaleca pod względem starożytności; jak równie cerkiew także drewniana obszerna, ledwo dla obrazów niezłych na ikonostasie wspomnienia godna. Dzwony w niéj lane r. 1752 i 1767.

 Ku południowemu wschodowi od Tylicza, nad samą wsią Muszynką kilkaset kroków od granicy węgierskiéj, jest góra zwana Obóz, gdzie są rzeczywiście ślady wałów i okopów. Obóz ten może się da odnieść do roku 1771. Okolica Tylicza obfituje w wody mineralne, szczególnie źródła kwaśne.

 Tylicz wraz z filią Maszynką liczy uniatów 1619.

 Mochniaczka niżnia z filią w wyżniéj, dusz 1281. Wyżnia lokowana 1589 r. — cerkiewka przed pół wiekiem postawiona.

 Izby z filią w Bielicznéj u źródeł Białéj v. Bylicznéj ludności 894. Leży ta osada ku północy za Tyliczem. Cerkiew drewiana zwykłéj budowy. W księdze Consignatio documentorum ecclesiae Izbensis, a. 1779, znajduję akt wizyty, biskupa Max. Ryłły z r. 1780; tu wspomniono, iż cerkiew dzisiejsza postawiona 1755 r. w miejsce starożytnéj, dawnością zniszczonéj i upadłéj. Roku 1659 Andrzéj biskup Trzebicki dotował istniejący już tutaj kościół. W tym akcie wizyty dopieroco cytowanym zapisano w języku łacińskim: iż stojący tu pod Izbami obozem Kazimierz Puławski marsz. konfed. łomżyńskiéj (w r. 1771) dwukrotnie doznał łaski opieki i cudu NMPanny, któréj obraz w cerkwi izbickiéj od wieków słynie. Albowiem gdy wódz ten idąc z Izb ku Pilznu (w Tarnowskiém) ujrzał się pod tém miastem zewsząd przez nieprzyjaciół otoczonym i wszelkiego pozbawio-