Wtedy téż przeniesiono tu parafią, do któréj jako filią dołączono Boguszę. Dzwony lane przez Justa Constein 1638 roku. Królowe obie polska i ruska oraz Ptaszkowa liczą 1200 dusz, jednę stanowiąc parochią.
Bogusza, powyżéj Królowéj ruskiéj wśród gór, na lewym brzegu Białéj. Cerkiewka mała jodłowa, filia do Królowéj. P. Alex. hr. Stadnicki w ważnéj swojéj rozprawie[1] przytacza wszystkie nadania Boguszy się tyczące w całości; ztąd się dowiadujemy, iż 1544 r. (w dzień ś. Wacława d. d. Grybów) Stanisław Pieniążek z Iwanowic, dzierżawca starostwa grybowskiego, oświadcza, iż za zezwoleniem królewskiém, sołtystwo we wsi Boguszy (do tegoż grybowskiego starostwa należącéj) sprzedaje osiadłemu tam już Janowi Radzowi. Określa jego obowiązki, daniny, i prawo, jakiém się ma rządzić, które tu jako i w innych wsiach sąsiednich wałaskiém było. Sprzedaż tę potwierdza Zygmunt Stary przywilejem z r. 1545 (d. d. Kraków). Następcy jego osobnemi nadaniami sołtysów Boguszy w dożywociu utrzymują. Potwierdzenia te aż do Stan. Augusta przytacza p. A. hr. Stadnicki w cytowanéj rozprawie. Dopełniając niejako wiadomość podaną przez p. Stadnickiego o Boguszy, dodaję, iż mam w odpisie potwierdzenie w dziedziczném posiadaniu sołtysów Jana Jackona, Jana Hallcona, Stefana Marka synów, które dla sołtystwa Boguszy wydał r. 1616 Zygmunt III.
Wróćmy na brzegi Kamienicy, która właśnie tutaj początek biorąc wsi daje nazwę:
Roztoki. Leży ta osada jadąc z Sącza po prawéj głównéj drogi w potokach.
Stanisław Lubomirski (d. d. Wiśnicz 1636 r.) uposaża i nadaje cerkiew tutejszą. Przywiléj ten stwierdzają: 1656 r. Alexander Lubomirski, 1696 syn, 1700 Karol Lubomirski. Kościół drewniany zwykłą budową. Dzwon wielki z r. 1789, mały 1695. Wieś Krzyżówka należy do parafii, stanowiąc z nią razem 600 ludności.
Nowa wieś i Łosie na lewym brzegu Kamienicy 1150 dusz.
Dochowany tu oryginalny dokument na pergaminie po polsku 1602 roku (d. d. Wielopole) spisany, dowodzi, iż wtedy Jan Branicki z Ruszczy, wieś tę lokował i kościół fundował. Filia tu należąca we wsi Łosie fundowana przez Alexandra Michała Lubomirskiego hrabiego na Wiśniczu 1656 r. Obie cerkwie drewniane zwykłym zbudowane stylem.
Łabowa powyżéj Maciejowéj nad rzeką Kamienicą. Najstarszą datę wskazuje fragment metryki po rusku spisanéj r. 1620 się poczynającéj; nadto słowa w aktach dekanalnych (Florynka) „ecclesiam in Labova
- ↑ O wsiach tak zwanych wołoskich. Lwów, druk Zakładu narodowego Ossolińskich 1848 r. str. 83 i dalsze.
