BOZE niezmierny w przedwieczney Dobroći,
Gdy śię me życie i bieg wieku kroci,
Choć późno wołam, BOZE bądż miłośćiw,
Zebrzę z Dawidem, BOZE bądż litosćiw.
Rano i w wieczór wzdycham z Dyzmaſami,
Z Twą Magdaleną, ięczę z Taidami,
BOZE badż miłośćiw,
Twoie wnętrznośći do ciebie wołałą,
Ciebie przez ćiebie, ſerdecznie błagaią
Przez miłośierdzie twoie niſkończone
w Oycowſkim ſercu wiecznie oſadzone,
Przez JEZUSOWE rozgożdżone rany;
Przez Krzyż, i mękę wołam na przemiany;
BOZE bądż miłośćiw.
Na Krzyż roſpięty Zbawicielu drogi
Deſzcz krwawy z Ran twych, pot w Ogroycu mnogi
Duſz kompiel, niech mię zmyie,i wybieli,
Nim okrzepnę na śmiertelney pośćieli,
Bym ćię oglądał, choć w tysiączne wieki,
Od Tronu, nie od miłości, daleki:
BOZE bądż miłośćiw,
Zal mi, żem zgrzeſzył,lecz nie z ſtraty Nieba,
Barżiey niż nieba, Ciebie mi potrzeba,
Dla twey miłości iedynie załuię,
Tyśiączne Niebá nieaprehenduię,[1]
Tyś ieden, BOZE, nad wſzytkie ſtworzenia
- ↑
tu: nie pojmuję (z łac.)
