Strona:Józef Baka - Uwagi Rzeczy Ostatecznych Y Złosci Grzechowey.djvu/42

 Nad żyćie, honor, i obſzerne mienia
 U ſerca moiego
Dość ſproſnym żyćiem twe ſerce raniłem:
Ah bezrozumnie Oyca obrażiłem!
 Dość JEZUSOWE rany odnawiałem,
 Grzeſząc, bol nowy bolom zadawałem:
 Niech miłość mści śię w mey pokućie wieczney
 Niechay pokuta w miłośći ſtateczney
 Daie dowod źalu.
Proſzę z twey łaſki, BOZE miłośierny,
Niech to otrzymam Ja grzeſznik mizerny.
 Uczyń mię celem wſzelkiey twoiey woli
 Niech pokutuię, wiecznie, żem z ſweywoli
 Zelżył, znieważył twóy Majeſtat wielki,
 Lecąc bez wſtydu z grzechu w exceſs wſzelki:
 To moje żądanie.
Weż mię z Dobroći, na procę miłośći
w Tyśiączne druzgi, z ćiałem miotay kośći,
 Gdżie chcąc rzuć, rzućay w piorunów możdżerze.
 Na haki, pale, bo kocham ćię ſzczerze.
 Założ w mym ſercu hutę, niech goreię
 w Ogniach miłoscią, niech wiecznie boleię:
 To moje zbawienie.
Cierpiſz mię, BOZE, tak długo na świecie,
Broniſz, MARYO, te obrzydłe ſmiećie.
 Czym wam zawdżięczę, ia grzeſznik ubogi!
 Godżień już dawno w piekła ogień ſrogi:
 Kwituje z Nieba duſza, ukorzona:
 Oſadż,gdżie miłość z karą ſkoiarzona
 JEZU i MARYA.